Unrepentant Geraldines

Unrepentant Geraldines – czternasty album studyjny Tori Amos. Jest to album, który zadebiutował w pierwszej dziesiątce Billboard 200. Amos stwierdziła, że napisała piosenki „w tajemnicy”, korzystając z wolności nieobecności w dużej grupie muzyków. Opisała album jako inną fotografię swojego życia i rzeczy, które obserwowała. Album jest opisany jako „wdzięczny portret wokalistyki z wizualnością”^[1].

Podczas trasy koncertowej w swoim ostatnim mainstreamowym wydaniu w 2009 r., Amos czuła się tak, jakby uderzyła ją zdolność twórcza i potrzebowała nowego sposobu na robienie muzyki. Doprowadziło to do realizacji projektów poza gatunkiem pop / rock, w tym muzyki klasycznej i musicalu The Light Princess, a także orkiestrowych nagrań utworów z jej katalogu.

Tytuł albumu odzwierciedla nienawistne kobiety, które nie będą przepraszać za swoje czyny i przekonania. W albumie znajdują się wiele tematów, w tym „inna” Ameryka, starzenie się w „16 Shades of Blue”, dreszczyk niebezpieczeństwa w „Trouble’s Lament”, niewypuszczanie wyobraźni z dzieciństwa w „Rose Dover”, skandale nadzoru NSA w „Giant’s Rolling Pin”, oraz pokój z nawiedzającymi wspomnieniami i wątpliwością w utworze „Oysters”. Córka Amos pojawia się jako partner duetu w „Promise”, o matce i córce, którzy tam są. Mając na uwadze perspektywę nastolatków do konsultacji, miało to duży wpływ na zapis, narażając Amos na inne spojrzenie niż własne^[2].

Album został nagrany i zmieszany z Martian Engineering w domu Amos w Kornwalii, a Amos i wieloletni inżynierowie Mark Hawley (mąż Tori) i Marcel van Limbeek „pracujący jako trójkąt”. Amos stwierdziła, że musi eksperymentować i że ten mały zespół wyzwolił się w tym celu. Jeśli chodzi o zawartość albumu, powiedziała, że „nie będzie szoku, wstrząs jest prosty”, zamiast dążyć do tworzenia piosenek, które „teraz rezonują”^[3].